Зноў залунае наш штандар!
Лунае, нескароны,На векавых вятрахНаш, ад крыві чырвоны,Ад болю белы, сцяг.Наш бел-чырвона-белы,Нябесны, вольны, смелы,Наш бел-чырвона-белы,Наш сцяг!
Наш сцяг! Наш сцяг!Гэты верш Уладзіміра Някляева набыў у гэтым годзе асаблівы сэнс. Асаблівае гучанне.І магчыма адзінае, за што я падзякавала б Лукашэнку, — 14 траўня 1995 года ён прыбраў свае рукі ад нашага сцяга.